Boşluk

İnsan neden kendisini boşlukta hisseder?
Neden işe yaramaz?
Amaçsız!
Gün geçsin diye yaşayan!
Nefes almaya bile takatsiz!
Güneşin doğuşu ya da batışı neden bir anlam ifade etmez?
Günün her saati keyifsiz...
Anlamsız!
Salmış ve bitap...
Neden hiçbir yerde kendisine yer bulamaz insan?
Kafası sürekli içerden yoğun,
Kendi içinde konuşmaktan gözleri bulanmış.
Ya da neden içinde çığlıklar atarken, dışında susar insan?
Neden sadece hapşırırken bağırabilir?
Kalbi göğüs kafesine sıkışmış.
Ciğerleri baskı altında neden hisseder insan?
Neden eğlenirken bile kafası karışık?
Alkol alırken durulgan.
Konuşurken kırılgan.
Düşündükçe yıpranan.
Sabah uyanınca kızgın.
Neden hep uyumak ister insan?
Her fırsatta gözlerini kapatmak,
Duymamak dünyaya dair bir şey,
Kimseyi dinlememek.
Sadece uyumak ve sade rüyalar görmek.
Dinlenmek!
Kaybolmak rüyadaki ormanlarda,
Ağaçların arasından çıkmak bembeyaz kumsallara.
Turkuaz mavi sulara girmek.
Kaybolmak okyanuslarda.
Neden yalnız olmak ister insan?
Kimseyi darlamamak!
Sesinle yormamak!
Olaylarla boğmamak!
Kendini inandırmamak!
Sadece içinde konuşmak,
Her şeyi tek başına çözmek ya da çözdüğünü sanmak!
Neden sevemez insan ya da sadece BİR kere sever?
Bulamaz!
Çekemez!
Hissedemez!
Bütünleşemez!
Neden içinde ki çığlıklarında boğulur insan?
Sadece beden mi acı çeker sanar ya da sadece ruh?
...
...
...
ve...

Neden ölümü bekler insan?
Neden sadece zaman geçirmek için yaşar?
Neden saate sürekli bakar?
Neden doğacak günden beklentisi olmaz?


Koskoca yazılana hatta daha da çirkinleşerek sayfalarca çoğaltılabilecek bir yazıya...

Yek cevap:

Hep bir adım kala engellenen, kendisini engelleyen ya da mücbir sebeplerle gerçekleşemeyen ve gerçekleşemeyecek hayalleri yüzünden...

                                                                                                            Mustafa Selim YÜCEDAĞ